Թումանյանական անծայրածիր իմաստությանը մեզանից յուրաքանչյուրը ականջալուր է լինում դեռևս մանկությունից: Ամենայն հայոց Մեծն Լոռեցու խրատները մեր հոգին  ամբողջացնում են մաքրամաքուր բնության ակեղծությամբ, մարդու հոգեկան ու մտավոր վեհագույն գաղափարների ոսկեթել հանգույցով:

 

Այդ լեռնական պարզ հոգու մի պատառիկ էր իջել Մալաթիա Սեբաստիա համայնքի մասնաճյուղ գրադարանում՝ որպես մի ամպի թև զարդարելով յուրաքանչյուրիս օրը:

 

 

 

Թումանյանի հեքիաթների, պոեզիայի և  հենց իր՝ Թումանյան գրողի կենսատու կերպարն էր թևածում Հաղթանակ թաղամասի գրադարանի ամեն մի անկյունում և  յուրաքանչյուրիս դեմքին:

 

 

 

 

 

Անդրադարձը՝ Վարդ Գիշյանի